فنهای گریز از مرکز با توجه به نوع پروانه بهکار رفته درآنها به چهار دسته تقسیم میشوند:
- فنهای گریز از مرکز با پروانه خم به جلو (فوروارد)
- فنهای گریز از مرکز با پروانه خم به عقب (بکوارد)
- فنهای گریز از مرکز با پروانه شعاعی (رادیال)
- فنهای گریز از مرکز ایرفویل
فنهای گریز از مرکز با پروانه خم به جلو (فوروارد)
در این نوع پرهها رو به جلو و در جهت چرخش پروانه میباشد. تعداد پرههای آن در مقایسه با پروانههای خم به عقب و شعاعی بیشتر میباشد. توان واقعی در این فنها بهعلت ساختار پروانه آن، بیشتر از توان محاسبه شده برای فن میباشد. فنهای دارای این نوع پروانه بیشتر در صنایع تهویه مطبوع و تهویه در ساختمانها و برجهای اداری و مسکونی (که داری هوای تمیز است) بهکار میرود.
فنهای گریز از مرکز با پروانه خم به عقب (بکوارد)
بازدهی این فنها نسبت به فنهای با پروانه خم به جلو بیشتر و دارای صدای کمتری میباشد و در آن توان واقعی با توان محاسباتی تقریباً برابر میباشد. پرهها در این نوع رو به عقب بوده و در خلاف جهت چرخش پروانه میباشد.
فن های گریز از مرکز ایرفویل
بیشترین بازدهی را در بین فن های سانتریفیوژ دارند و زاویه برخورد بالک با جریان سیال کم است و صدای کمتری نسبت به سایر فن های سانتریفیوژ دارند و استحکام مکانیکی بالا باعث قابلیت این فن ها در تولید فشارهای بالا می گردد.
کاربرد این فن ها در مواردی که جریان هوا آلودگی ندارد و به دلیل خاصیت این فن ها در عدم تحمیل اضافه بار بر الکتروموتور، غالبا در مواردی که دبی بالا مورد نیاز است به کار می روند و همچنین برای سیستم های با مقاومت متغیر به دلیل عدم وجود منطقه واماندگی بر روی منحنی این فن ها مناسب می باشند.
فنهای گریز از مرکز با پروانه شعاعی (رادیال)
این نوع فنها نسبت به فنهای ذکر شده در بالا، دارای کمترین بازده بوده اما کاربرد آنها بیشتر برای هوای کثیف و انتقال مواد میباشد.